Znów mija ta godzina
co mosty przypomina
prawdziwe jak powietrza stal
lecz każdej stali twardość
nad marnościami marność
i dni młodości będzie żal
Odwieczne ma ten świat tła
więc misjonarze światła
potrzebni nocą są, lecz w dzień
jedyny nasz obrońca
przed dyktaturą słońca
niezastąpiony bywa cień
Powiada kaznodzieja
że w tym jest też nadzieja
w klepsydrze pył się zmienia w pył
jest teraz to, co było
co będzie już się śniło
dni, noce do utraty sił
Dwa filary, dwie przepaście
jedenasta jedenaście
siebie sobie wyobraźcie
i uwierzcie Eklezjaście
w dość surowy ton
Znów mija ta godzina
co mosty przypomina
prawdziwe jak powietrza stal
lecz każdej stali twardość
nad marnościami marność
i dni młodości
i dni młodości będzie żal
Na zegarze mija właśnie
jedenasta jedenaście
Dwa filary, dwie przepaście
Jedenasta jedenaście
Światła jeszcze mi nie gaście
