W chwale dla ludzi bronię rzeczy prostych
I jedną walczę bronią – obrębem słów.
Gdy Sąd Troskliwych skaże nas na gody,
Szumnych zachowań będziemy winni.
Burzyć radośnie milczenie własnych matek,
Rzucać po kątach to co z nich zostało…
Pomyślmy: „Cóż za sztuka zostać hieną,
Podwyższyć wilkom poziom ewolucji?”
Homo homini lupus – Człowiek człowiekowi wilkiem…
Homo homini lupus – Człowiek człowiekowi wilkiem...
Homo homini lupus est – Człowiek człowiekowi wilkiem…!
W stanie odmiennej zupełnie świadomości,
Pod parasolem sumienia parciarzy,
Mamieni zyskiem, choć Bóg się odwraca,
W błocie, na deszczu, do ziemi leżym’ pyskiem.
Jęczym’ w goryczy szukając natchnienia,
Obrani z uczuć, zniżamy się niżej…
Ścielimy w niebie, choć na nie nas nie stać,
W lustrze odbija się układ krwionośny…
Homo homini lupus – Człowiek człowiekowi wilkiem…!
Homo homini lupus – Człowiek człowiekowi wilkiem…!
Homo homini lupus est – Człowiek człowiekowi wilkiem…
I życzę wszystkim w imieniu rozsądku:
Wstrzymać nietrwały współżycia mechanizm,
Wyłowić godność z niebytu, a raczej
Człowiekiem zacząć być od początku.
Homo homini lupus – Człowiek człowiekowi wilkiem!
Homo homini lupus – Człowiek człowiekowi wilkiem!!!
Homo homini lupus est – Człowiek człowiekowi wilkiem!!!
Homo homini lupus – Człowiek człowiekowi wilkiem!!!
Homo homini lupus – Człowiek człowiekowi wilkiem!!!
Homo homini lupus est – Człowiek człowiekowi wilkiem!!! Ah!
