Eigi hugðak orma At aldrlagi mínu; Verðr mjök mörgu sinni þats minnst varir sjálfan Gnyðja mundu grísir Ef galtar hag vissi Mér er gnótt at grandi Grafa inn rönum sínum Ok harðliga hváta Hafa mik sogit, ormar; Nú munk nár af bragði Ok nær dýrum deyja